Neden hiçbir ülkeye karışmadın da Türkiye der demez ayağa fırladın?” diye sorar. “Ne yapabilirim? Onlar her işlerini bana havale edip yerlerinde oturuyorlar” der.
Hani bir hikaye vardır:
Allah’a bir gün bir melek gelir. Almanya’da savaş çıktı Allah’ım ne yapalım der. “Bırakın onlar halleder “ der Allah. Başka bir gün bir melek gelir. “Fransa’da savaş çıktı ne yapalım?” Aynı cevabı alır bu böyle İngiltere, Japonya giderken, gene günlerden bir gün “Allah’ım Türkiye’de savaş çıktı” der demez hemen Allah ayağa kalkar ve meleğe” getir çizmelerimi , gidip olaya el koyayım “ der. Melek “Allah’ım senin yaptıklarına sual sorgu olmaz ama, neden hiçbir ülkeye karışmadın da Türkiye der demez ayağa fırladın?” diye sorar. “Ne yapabilirim? Onlar her işlerini bana havale edip yerlerinde oturuyorlar” der.
Her ne kadar bu kadar olmasa da işte ben o Türk’lerden biriyim. Allah’ıma pek bir güvenir , dikkatli olsam da gayet rahat yaşar giderim. Her olaya ,eskiden imtihanlar, şimdi projeler,seyahatler, son saniye hazırlanır en elzem şeylerle yola çıkar, yolda şu da lazım olabilir bu da lazım olabilir diye hiç düşünmem. Onun içinde inanılmaz tedbirli olan anneciğimin terbiyesiyle yetişmiş iki kardeşim resmen bana sinir olurlar. Hiçbir şeyin lazım olabileceğini düşünmeden atan, milletin numaralarını kırk kere verseler de kaydetmeyen ve devamlı etrafındakilere soran rahmetli canım annemin tabiriyle “ Yel üfürdü su götürdü” (bana böyle hitap ederdi) bir tipim. Sanırım onun için Allah’ın koruması altında hissediyorum kendimi.
Her ne kadar “Eşeğini sağlam kazığa bağlayıp , gerisini Allah’a bırak” lafı gerçekten doğru ise de fazlası da fazla kardeşim…. Benim ki biraz abartılı da olsa etrafın bunun tam tersi tiplerle dolu oluşunu hem biraz hayret hem de gülerek izliyorum.
Harika bir havada yürüyüşe çıkmış elide şemsiye (yağmur yağacağını haberlerde duyduysa), bir anlaşma yapacak yanında birkaç avukat, seyahate gidecek olabilecek her duruma karşı bir şey ve olası hastalıklara karşı ilaç, kendinden başka herkesten şüphelenip , evhamlı yaşam…Ay ne zor bir hayat. Onların yanında bile canım sıkılıyor.
Kime sorsan Allah’a inanıyor da, etrafta Allah’a güvenen az.
Yaşamda ki en güzel ilişki ( Allah’a şükür ) Allah ile aramda… ben yaşıyorum o da beni kolluyor hayat akıp gidiyor…
.
Sizde her şeyi kafaya takıp yaşamı çok da ciddiye almayın…..
SEVGİYLE KALIN COŞKUYLA YAŞAYIN….
BİHİN EDİGE