Eskiden okulda edebiyat dersinde öğretmenimiz bir ders kompozisyon yazdırırdı. Bu ders de tabi önemli olan yazındaki imla kurallarına dikkat etmen anlatacaklarını giriş gelişme...

Dünyada, bu zamana kadar bir sözcük herhalde hiç bu kadar tekrar edilmemiştir; “Corona virüsü”.

İnsanlar genellikle yaptıklarıyla anılsa da aslında onların nasıl bir insan olduğunu yapmadıkları belirler.

Kaç aşk bu yüzden bitmiştir, kaç ilişki tükenmiştir, nice dostluklar sona ermiş, kaç kişinin işine son verilmiştir

Şahsen ben bu hayal aleminin keyfini sevenlerden ve yaşayanlardanım.

Kelime anlamı “Para karşılığı erkeklerin cinsel zevklerine hizmet eden kadın fahişe.”

Mevzubahis olan sevgi ise bunun hayvanı, insanı, bitkisi olmaz... Sevgi evrensel ve bütünsel bir kavramdır, koşulsuzdur , hiçbir şeyi ayırt etmez, adildir, hoş görülüdür, güler yüzlüdür.

Aslında bu yazının başlığını “İRONİ” koymak istedim ama okunmaz ki diye düşünüp herkesin anlayacağı bir dilden yazdım. Çünkü şu sıra yaşanan ironiyi kaç kişi anlıyor bilemiyorum. Moralimi bozmamak için bilmek de istemiyorum.

Alışkanlık haline getirdiğimiz ve otomatik olarak devreye soktuğumuz düşünceler ve eylemler ile kendi karakterimizi ve dolayısıyla kaderimizi oluşturmaktayız.

BAŞKOMUTAN MUSTAFA KEMAL ATATÜRK’ÜN ZAFERİ NEYDİ?